آبکاری در مقیاس نانو (جلد اول)

مولف :
توهرو واتانابه

مترجم آبکاری در مقیاس نانو (جلد اول)  :
فرزاد کارگر – مجید لاله

ناشر :
انتشارات چرتکه

سال نشر رآبکاری در مقیاس نانو (جلد اول) :
1390

تکنولوژی آبکاری بیش از 2000 سال است که وجود دارد و در طول دو هزاره گذشته به طور پیوسته مورد استفاده قرار گرفته است.

تکنولوژی آبکاری مدرن، بسیار پیشرفته است و به منظور در برگرفتن محدوده وسیعی از کاربردها گسترش داده شده است،

یعنی علاوه بر کاربرد صنعتی آن برای تمام کاری سطحی، تکنولوژ آبکاری هم اکنون می تواند برای فرایندهای جدید به منظور ساخت

فیلمهایی با کارایی زیاد یا بدنه هایی با ریزساختار ریز در صنایع میکرو الکترونیک مورد استفاده واقع شود. این پیشرفت سریع نشان

دهنده پتانسیل روش آبکاری برای تبدیل شدن به یکی از تکنیکهای پیشرو امروزی است.

با این وجود، سرعت توسعه تکنولوژی آبکاری به دلیل فقدان اصول نظری عمیق، کند است و عموما بر پایه روش سعی و خطا

برای حصول فیلمهایی با خصوصیات مورد نظر استوار است. علیرغم تلاشهای فراوان، هنوز یک تئوری واحد برقرار نشده است

که این کنترل را به یک روش مناسب فراهم کند.

این کتاب مجموعه ای از نتایج آزمایشگاهی متعددی است که در طول سالها به دست آمده است.

در اینجا مفهوم نظریه کنترل ریزساختار برای فیلمهای آبکاری شده معرفی گردیده که متفاوت از تئوریهای پیشین است.

سپس نتایج آزمایشگاهی متعددی که تایید کننده صحت این تئوری هستند توصیف خواهند شد.

در نهایت، مجموعه عظیمی از داده های تجربی در مورد سیستمهای فلزی/ آلیاژی آبکاری شده با تاکید بر ریزساختار آنها آورده شده اند.

واضح است که در سالهای اخیر تحقیقات بسیاری در مورد کنترل ریزساختار فیلمهای آبکاری شده انجام شده است.

پس از ده ها سال تحقیق در مورد تکنولوژی آبکاری، نویسندگان کتاب احساس کردند که نیاز ضروری به یک کتاب در مورد نظریه کنترل ریزساختار در صنعت آبکاری وجود دارد. بنابراین کتاب حاضر تالیف شد، اگرچه مباحث مطرح شده در آن هنوز کامل نیستند.

برای توصیف یک روش موثر برای تحقیق در مورد فرایند آبکاری، روشهای تحقیقاتی و تجربی آبکاری توضیح داده شده اند. ریز ساختار 53

نوع از فلزات خالص و آلیاژهای آبکاری شده گردآوری شده اند، که یک مجموعه داده مفید را برای فیلمهای آبکاری شده فراهم می کند.

ویژگی منحصر بفرد این مجموعه داده ها این است که حمامهای آبکاری انتخاب شده

ساده بوده و اغلب بدون افزودنی هستند. علاوه بر این، مواد آمورف به عنوان زیر لایه انتخاب شدند تا این که از تاثیر ساختار زیر لایه جلوگیری به عمل آید.