ابعاد هنری و روان‌شناختی رنگ

نخستین بار در قرن هفدهم میلادی، “ایزاک نیوتن”، نور تجزیه شده توسط منشور بلورین مثلث القاعده را تعریف کرد. او متوجه شد که منشور، اشعه نور خورشید را به دسته‌ای از باریکه‌های رنگی تجزیه می‌کند که در مجموع، طیف کاملی از رنگ‌ها پدید می‌آید. این طیف شامل همه رنگ‌ها به جز ارغوانی بود.

یوهان ولفگانگ گوته، فیلسوف، نویسنده و شاعر آلمانی نیز در سال 1792 چرخه‌ی رنگی خویش را منتشر ساخت و در سال 1810، در اثر ماندگار خود، فاربن لهر، نظریه‌اش را مورد رنگ‌ها به دقت شرح داد: “وقتی چشم، رنگی را می‌بیند بلافاصله فعالیتش را شروع می‌کند و عملکردش چنان است که به شکلی ناخودآگاه و اجتناب‌ناپذیر رنگ دیگری ایجاد می‌کند که با پیوستن به حلقه رنگ‌ها، ترتیب حلقه رنگ را کامل می‌کند و این تاثیر متقابل، احساسی از غنای رنگ به انسان می‌بخشد”.

چرخه رنگ‌های گوته متشکل از شش رنگ بود: سرخابی، نارنجی، زرد، آبی و بنفش تیره. دیدگاه گوته در تشریح انرژی نیوتن، اساس نظریه رنگ‌ها در زندگی روزمره و رفتارهای اجتماعی، شناخت ویژگی‌ها و مفاهیم رنگی می‌تواند گام بزرگی در پیوندهای بهتر میان یک اثر و مخاطب آن باشد.