نانوپوششهای خود ترمیم کننده
تاکنون پوششهاي مقاوم به خوردگي متعددي شناخته شده اند که مکانيزم حفاظتي اين پوششها فقط تا زماني کارا است که دچار آسيب نشده باشند و به محض ايجاد کوچک ترين عيب، اغلب اين پوششها ديگر قادر به محافظت از لایه زیرین نخواهند بود.
پوششهاي حاوی ترکيبات …
نویسنده :
سهراب سنجابی – ناهید پیرهادی
منبع :
نشریه پوششهای سطحی، شماره 32
تاکنون پوششهاي مقاوم به خوردگي متعددي شناخته شده اندکه مکانيزم حفاظتي اين پوششها فقط تا زماني کارا است که دچار آسيب نشده باشند و به محض ايجاد کوچک ترين عيب، اغلب اين پوششها ديگر قادر به محافظت از لایه زیرین نخواهند بود.
پوششهاي حاوی ترکيبات کرم به دليل مقاومت به خوردگی بالای آنها حدود بیش از یک قرناست که مورد استفاده قرار گرفته اند. اين کاربردها نتيجه پاسيو يا محافظ بودن لايه اکسيد/هيدروکسيدي ايجاد شده بر روي سطح فلز و هم چنين نشان دادن ويژگي خود ترميم کنندگي در صورت ايجاد آسيبهاي مکانيکي يا شيميايي، مي باشند. امروزه استفاده از اين مواد به دليل مضرات زيست محيطي، محدود شده است و رويکرد به سمت جايگزين کردن اين مواد با پوشش هاي موثر ضد خوردگي می باشد. توسعه سيستمهاي پوششی جديد با قابليت محافظت فعال در برابر خوردگي، به عنوان جايگزين پوششهاي کرماته از اهميت بنيادي برخوردار است.