عباس فرازمندã
استادیار گروه زیست فناوری صنعتی و محیط زیست، پژوهشکده زیست فناوری، سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران، تهران، ایران- مدیرعامل شرکت پارس آب فناوران
ã – مسئول مکاتبات، farazmand@irost.ir، تلفن: 09131152590
مقدمه:
صنعت آبکاری یکی از صنایع مهم در تولید محصولات گوناگون است. با استفاده از روش‌های مختلف آبکاری، پوشش‌های مقاوم بر سطح فلزات داده می‌شود تا مقاومت در برابر زنگ‌زدگی و خوردگی پیدا نماید. واحدهای آبکاری به دو صورت مستقل و یا بخشی از یک خط تولید در کارخانه‌های صنعتی وجود دارند. واحدهای آبکاری زیادی در کشور وجود دارد و چون یون‌های فلزی نیکل، کروم، روی، مس و سرب از عناصر فلزات سنگین محسوب می‌شوند، تخلیه پساب‌های حاوی این ترکیبات به چاه‌های جذبی و آب‌های سطحی خطرناک است.
تصفیه پساب‌های واحدهای آبکاری یکی از راهکارهای جلوگیری از آلودگی محیط‌زیست است. با استفاده از روش‌های ساده رسوب‌دهی شیمیایی می‌توان علاوه بر خنثی‌سازی، فلزات سنگین نظیر روی، نیکل و کروم را به‌صورت هیدروکسیدهای نامحلول رسوب داد. در انجام تصفیه پساب آبکاری انجام دو فرایند تصفیه احیاي کروم شش ظرفیتی به کروم قابل رسوب‌دهی سه ظرفیتی و نیز اکسیداسیون ترکیبات سیانوری نیز ضروری هست.
در این مقاله روش متداول در انجام فرایند تصفیه مورد بحث و بررسی قرارگرفته است. سعی شده تا فناوری‌های متداول در انجام عملیات تصفیه به دو صورت ناپیوسته[1] و پیوسته[2] تشریح شود. تجربیات به‌دست‌آمده از هر یک از روش‌های فوق و معایب و مزایای آن توضیح داده شده است. به‌علاوه مفاهیم و روش تصفیه اتوماتیک و دستی با استفاده از دستگاه‌های کنترل‌کننده pH و ORP به زبان ساده بیان شده است.
متن کامل مقاله :
