جواد یوسفی
شرکت نیکاب شیمی
در سیستم آبکاری‌های محلول‌های سیانوری معمولاً از نمک‌های آماده استفاده می‌شود، که بسته به نوع آبکاری این نمک‌ها متفاوت خواهند بود.
در محلول تازه سیانوری جهت افزایش هدایت و یکنواختی بهتر مقدار کمی کربنات سدیم یا پتاسیم باید اضافه شود. کربنات‌ها معمولاً با غلظت اولیه 30 گرم بر لیتر می‌سازند. افزایش بیش از حد کربنات باعث غیر فعال شدن آند و جذب دی اکسید کربن موجود در هوا می‌شود .
در حمام ها با عملکرد بالا g/lit 07- 06 کر بنات جهت هدایت و انحلال بهتر آند و بهبود قدرت پرتاب ماکرو اضافه می‌شود.
مقایسه کربنات سدیم و کربنات پتاسیم:
انحلال پذیری پتاسیم از سدیم بسیار بیشتر است. قدرت پرتاب سیستم‌های سدیم و پتاسیم در بسیاری از موارد شبیه به هم هستند.
کربنات پتاسیم متبلور نمی‌شود ولی کربنات سدیم در موقع سرد شدن مقداری از آن متبلور می‌شود و زمانی که کربنات‌ها بالاتر از g/lit 75 باشند به پایین می‌نشینند. بنابراین با گذشت زمان یک لایه ضخیم از کربنات‌ها تشکیل و در کف مخزن جمع می‌شود که هم مفید است و هم مضر.کریستال شدن کربنات از بالا رفتن غلظتش جلوگیری می‌کند که این خود باعث زبری در سطح کار می‌شود و زمان تمیز کردن وان کربنات‌ها باید از مخزن خارج شوند.
ولی کربنات پتاسیم در سیستم متبلور نمی‌شود و کربنات‌ها به افزایش خود ادامه خواهند داد تا زمانی که حمام آبکاری دیگر کار نکند.
راندمان کاتدی برای سیستم‌های سدیم و پتاسیم بسیار شبیه هستند. راندمان زمانی کاهش می‌یابد که غلظت یون تامین کننده محلول کم شود.
نتیجه گیری:
از آنجایی که بالابودن کربنات سدیم موجود در وان‌های سیانوری باعث ایجاد مشکلاتی مانند زبری و افزایش هدایت و درنتیجه سوختگی در نواحی HCD می‌شود بنابرین یک راه ساده و کارآمد روش انجماد کربنات است که می‌توان آن را به راحتی از وان آبکاری کم کرد.
زمستان یک فرصت طلایی برای انجماد و رسوب‌گیری کربنات سدیم مازاد از وان‌های سیانوری است. برای این کار باید محلول را در مخازن ذخیره ریخت و آن را در فضای باز یا واحد آبکاری خود قرار داده تا رسوبات در کف مخزن تشکیل شوند. بعد از تشکیل شدن رسوب می‌توان محلول زلال بالای آن را دوباره به مخزن اصلی برگرداند و بعد از آنالیز دوباره محلول از آن استفاده کرد.
